Volgens kosmoloog/wetenschapper Stephen Hawking is het mogelijk dat de mens in de toekomst vooruit kan reizen in de tijd. Als liefhebber van het begrip tijd en de beheersing van tijd in (en invloed op) projecten natuurlijk een bericht wat direct opvalt. Maar stel dat we dit nu al zouden kunnen, waarom zouden we dan vooruit willen reizen in de tijd?
Je kunt je afvragen wat je ermee opschiet. Omdat, volgens Hawking, terug reizen in de tijd niet mogelijk is kun je dus ook niet je ervaringen meenemen naar het heden. Je belandt dus permanent in de toekomst. Daarnaast laat je iedereen die je kent voor altijd 'achter' je en zal je ze never nooit meer terug zien (er vanuit gaande dat je wat verder als 100 jaar vooruit gaat).
Voor de wereld in het heden is er dus weinig eer te behalen met reizen naar de toekomst. Voor wie is het dan wel interessant? Misschien voor de tijdreiziger zelf? Als je naar de ontwikkelingen van de mensheid kijkt in de afgelopen decennia dan is er een hoop veranderd. Deze trend zal zich naar verwachting zeker doorzetten. Een tijdreiziger die een paar honderd jaar vooruit gaat in de tijd zal zich dan ook moeten voelen als iemand uit de middeleeuwen in ons heden. Er van uitgaande dat er in de toekomst verregaande automatisering plaatsvindt zal iedereen in systemen zijn opgenomen en zullen al onze handelingen obv biometrische gegevens worden uitgevoerd. Iemand die niet in zo'n systeem bekend is is bij voorbaat 'verdacht' en heeft beperkte mogelijkheden.
Reizen naar de toekomst is waarschijnlijk dan ook zoiets als je laten opsluiten in een dierentuin. Je kunt alles bekijken maar verder kan je er niets mee. En voordat je het weet ben jij degene die achter de tralies zit. Dus zolang we ñog niet terug kunnen, niet doen!
Gr,
Ed
Tijdreizen is altijd al mogelijk geweest en vindt ook regelmatig plaats. Het horloge van een astronaut loopt na terugkeer op aarde inderdaad iets achter (t.o.v. de achterblijvers op aarde).
BeantwoordenVerwijderenBijzonder is dat niet alleen het horloge achterloopt, ook alle biologische processen "lopen langzamer". De astronaut is dus inderdaad iets jonger (beter: minder snel oud) geworden dan de achterblijvers. Probleem is dat het verschil zo miniem klein is, dat we het verschil niet merken.
George Gamow heeft daar een leuk, toegankelijk boekje over geschreven getiteld: "Mr. Tompkins".
Leuk later nog eens over door te filosoferen....
Groeten
Jan V.
Prachtig onderwerp inderdaad.
BeantwoordenVerwijderenOok voor Project Managers, maar je eigen project in de toekomst bekijken door bij de start te gaan reizen lijkt me niet resulteren in een succesvol project. Want op het moment dat je naar de toekomst reist, verdwijn je uit het heden en kan je het project dus niet meer in goede banen leiden. Wat waarschijnlijk zal resulteren in onwenselijke scope wijzigingen, deadlines die niet gehaald worden en budget overscheidingen.
Dus kom je in een tijdsperiode terecht waarin je midden in het falende project valt. En waarschijnlijk de schult krijgt voor je afwezigheid.
Honderden jaren in de toekomst reizen zal nog een extra probleem kunnen opleveren die de Europeanen bij de Indianen bij het ontdekken van USA hadden. Stel dat je een ziekte mee neemt waar de toekomst niet tegen bestand is... Ben je naast het falen van je eigen projecten ook nog eens verantwoordellijk voor het einde van de mensheid :)... Oef, pittige stof, leuk om over te filosoferen zoals Jan V. ook al zei.
Met vriendelijke groet,
Erik v Hurck